Czy często myślisz o przemijalności i nie masz z kim o tym porozmawiać? Może uważasz, że brakuje nam współczesnego “ars moriendi”, żeby doceniać to, co jest w życiu istotne? Może w obecnej sytuacji naszej planety wydaje Ci się to szczególnie ważne?

W DEATH CAFE możesz poznać obcych, ale zaskakująco bliskich Ci ludzi – i porozmawiać o śmierci. Tylko tyle i aż tyle.

DEATH CAFE to spotkanie dla osób, które chcą porozmawiać o tematach związanych z umieraniem, śmiercią i żałobą. Dla ludzi, którzy mają świadomość tego, że nikt z nas nie będzie żyć wiecznie. Zapraszamy Cię do przestrzeni wolnej od tabu, w której można zadawać pytania, słuchać historii innych osób i wymieniać się doświadczeniami.

Spotkanie DEATH CAFE to nie wykład, tylko przestrzeń dialogu. Po krótkim wprowadzeniu zapraszamy Was do aktywnego udziału. DEATH CAFE jest miejscem otwartej rozmowy o śmierci. Udział jest możliwy tylko z włączoną kamerą.

Autentyczny dialog ma wspierającą moc i może być źródłem siły. Jednak pragniemy podkreślić, że DEATH CAFE nie pełni funkcji terapii lub grupy wsparcia. Udział w DEATH CAFE nie jest zalecany dla osób w stanie kryzysu lub w świeżej żałobie.

LIDIA WILLAN

Pracuję w Katedrze Psychologii UWM w Olsztynie, jestem terapeutką TSR w Ośrodku Pomocy Psychologicznej „Empatia”, trenerką treningu interpersonalnego PTP, coachem ICF – poziom ACC oraz konsultantką MTQ 48 w zakresie wspierania odporności psychicznej.

Mając 20 lat doświadczyłam straty Mamy – i dopiero udział w szkoleniu prowadzonym przez Anję Franczak „Praca z osobą w żałobie. Nowe perspektywy”, pozwolił mi na zrozumienie, że naturalne jest to, że mimo upływu 40 lat jakaś część mnie ciągle jest w żałobie. Zainspirowało mnie to do tworzenia przestrzeni psychoedukacji i dialogu na temat żałoby i straty oraz organizowania „Spotkań z utratą i żałobą” opartych na koncepcji samowspółczucia, podczas których uczymy się jak z delikatnością traktować siebie i innych w obliczu różnorodnych strat (osoby, zwierzęcia, związku, miłości).

 

MARIA PUCHALSKA
Koordynatorka Instytutu Dobrej Śmierci

Absolwentka historii na Uniwersytecie Warszawskim, teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz pedagogiki teatru. Tworzyła, koordynowała i promowała projekty kulturalne. Była producentką festiwalu Nowe Epifanie, koordynatorką projektu Polska Światłoczuła oraz kuratorką wystawy w Domu Spotkań z Historią „Polskie Bieguny. Himalaje ’74 i Antarktyda ’77 na fotografiach Mirka Wiśniewskiego”, organizowała wydarzenia towarzyszące wystawom w Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie.

Z Instytutem Dobrej Śmierci związała się na jesieni 2021r. Ukończyła kurs towarzyszenia osobom w żałobie, towarzyszenia osobom umierającym oraz tworzenia osobistych ceremonii pogrzebowych w duchu humanistycznym. Towarzyszyła swoim rodzicom na drodze umierania i prowadziła ceremonię pożegnania swojej mamy.